بررسی سطوح حفره های زادآوری و وضعیت کمی نهالهای استقرار یافته در قطعه شاهد جنگلهای کلاردشت (طرح لنگا)

از میان مناطق رویشی پنجگانه کشورتنها جنگلهای هیرکانی در شمال ایران هستند که با سطحی حدود 9/1میلیون هکتار جزء جنگلهای تولیدی بحساب می آیند که در طول سالیان گذشته در قالب طرحهای جنگلداری تحت مدیریت درآمده اند و بخشی از فرآورده های چوبی مورد نیاز کشور را تولید می کنند. تداوم تولید در جنگل به استقرار و تحول زادآوری طبیعی در آن وابسته است. جنگلهای شمال ایران چنانچه تحت دخالتهای بی جا و مخرب انسانی قرار نگیرند، خودبه خود به تجدید حیات قادر خواهند بود. روند استقرار تجدید حیات طبیعی در جنگل نسبتاً کند و بطیی است. در جنگلهای طبیعی دخالت نشده راش در منطقه کلاردشت اساساً سه مرحله تحولی شامل: تخریب اولیه، (صعود و افزایش رشد) و اپتیمال قابل مشاهده است. شروع استقرار زادآوری به ایجاد حفره در تاج پوشش توده های جنگلی منوط است که این وضعیت زمانی به وجود می آید که در نتیجه کهولت سن و دیرزیستی درختان دچار ضعف فیزیولوژیکی شده و از وسعت تاج پوشش آنها کاسته می شود و یا در اثرعوامل طبیعی مانند باد، طوفان و صاعقه شکسته و یا می افتند و در نتیجه سبب ایجاد حفره هایی در سطح عرصه جنگل می گردد. اندازه سطح حفره هایی که بدون هیچ گونه دخالتی در توده های طبیعی ایجاد می شود و همچنین وضعیت کمی و کیفی و روند استقرار زادآوری در هر مرحله تحولی می تواند راهکار بسیار خوبی در مدیریت، طراحی و اجرای طرحهای جنگلداری داشته باشد که در نهایت به حصول یک زادآوری طبیعی مطلوب در جنگل منجر خواهد شد. بررسیهای به عمل آمده نشان داد که در توده های طبیعی دخالت نشده راش، بیشترین فروانی به حفره هایی مربوط است که حداقل 2 اصله درخت افتاده داشته و به طور متوسط سطحی معادل 552 متر مربع را شامل می شود و کمترین فراوانی مربوط به حفره هایی است که بیش از 4 اصله درخت افتاده داشته و سطحی معادل 1200 تا1700 متر مربع را شامل می شود. در میان مراحل تحولی مختلف از نظر میزان زادآوری طبیعی بیشترین فراوانی به مرحله تحولی تخریب (فاز تجدید حیات) با 17600اصله در هکتار مربوط است و در مراحل تحولی بعدی از میزان تجدید حیات به شدت کاسته می گردد.